donderdag 16 juni 2016

Bono, mijn maatje..../onverwachte uitgaven



Hoe dankbaar kan je als mens zijn?
Nou onnoemlijk dankbaar kan ik je vertellen en wel hierom;

Onze Bono is een alleseter.... van hondenbrokken  (maakt niet uit welk merk) tot citroenen, olijven, fruit, aardappelen,  vlees en vul maar in....... ook van alle buitenlandse keukens is hij een echte liefhebber. Kortom, alles wat eetbaar is.
Zoals te verwachten bracht dat ook teveel kilo's met zich mee en gaf de weegschaal ruim 50 kilo bij hem aan. Ideaal gewicht voor hem is 30 á 32,5 kilo.
Op rantsoen dus, want er moesten drastische maatregelen genomen worden.

Allereerst dieetvoer, zodat hij wel alle nodige stoffen binnen krijgt en als tussendoortje fruit.
Ook moest hij meer lopen, dat is geen probleem, want daar houdt zijn bazin heel erg van.
Dus mag Bono vaak mee als ik 's morgens mijn hardloop rondje maak en heeft voor de dag eigenlijk begint, al een 7 à 8 kilometer in de benen.
Vaak loop ik met een loopmaatje, die ook haar hond meeneemt.
We genieten hier allemaal met volle teugen van.
Verder lopen we dagelijks een blokje om, van 30 tot 45 minuten per keer.
Zijn conditie wordt steeds beter en we zien zijn taille weer tevoorschijn komen.



Afgelopen dinsdag waren we net gestart met ons rondje, 1,5 km van huis en de honden liepen los mee. (Bij de weg gaan ze altijd weer vast)
Helaas, in dit geval,  is Bono dol op andere honden.
Hij ziet aan de andere kant van de straat een hond en rent er naar toe.....
Mijn adem stokt, ik roep zijn naam, maar hij is helemaal gefocust op die hond.
Er komt van rechts een auto en Bono botst ertegenaan, rolt een paar keer over de grond, staat op en komt naar mij gelopen....... ogenschijnlijk ongedeerd.
Mijn keel zit dicht en ben verlamd.

De man van de hond komt aangelopen en zegt boos, houd je hond toch vast !!
Ik kan het alleen maar beamen....
Mijn enige argument was, dat hij praktisch nooit los loopt, alleen waar geen verkeer is dus wel. Conclusie, ik had hem eerder vast moeten maken.
De man van de auto is inmiddels ook gearriveerd en ik bedank hem, dat hij zachtjes reed.
De man van de hond, drukt mij op het hart om toch langs de dierenarts te gaan.

Van hardlopen komt niks meer en we lopen meteen naar huis met de bibbers in onze knieën en een brok in m'n keel. Bono loopt gewoon mee alsof er niks gebeurd is.
Thuisgekomen de dierenarts gebeld, maar die begint pas om 9 uur.

ML is die dag toevallig ook thuis, omdat hij naar een afspraak moet. En ik heb late dienst.
We kijken het nog even aan, want er is altijd iemand van ons thuis.

Bono is wel iets rustiger (nog rustiger?)

'S avonds als ik thuis kom, is Bono gewoon Bono, al likt hij wel telkens aan zijn buik.
Bij inspectie is zijn buik geïrriteerd en een beetje kapot. Ik smeer er vaseline op en
besluit mijn bed in te kruipen en morgenochtend meteen de dierenarts er naar laten kijken.

Zo gezegd zo gedaan....

De dierenarts heeft hem helemaal nagekeken, röntgenfoto's gemaakt en het blijkt, dat Bono alleen kneuzingen heeft en een geschaafde buik !!!
Pijnstillers en een zalfje en het advies om zijn slijmvliezen te controleren,  want dit kan duiden op inwendige bloedingen.
Bij de dierenarts geeft de weegschaal in ieder geval 8 kilo minder aan, dan 3 maanden daarvoor.
En toen kwamen de tranen, van opluchting, blijdschap en dankbaarheid, dat ik mijn maatje heb mogen houden......

Omdat dit blog ook over consuminderen en minimaliseren gaat, moet ik nog wel vertellen dat de dierenartsrekening reuze meeviel.....€ 82,00 mocht ik afrekenen.
Ik was net begonnen met een spaarpotje voor Bono en deze is nu nagenoeg leeg.
Maar al had het mijn hele buffer gekost, dat had ik er ook voor over.

Vanmorgen stond er weer een hardloop rondje gepland en Bono mocht weer mee.
Al was het alleen maar om de draad zo snel mogelijk weer op te pakken en er geen trauma aan over te houden.
Al hebben we nu meer gewandeld dan gerend, maar de toon is weer gezet.

Ik had vast een engeltje op mijn schouder....
Hoeveel geluk kun je hebben?

21 opmerkingen:

  1. Kijk, lieve Anja, dit trek ik dus niet... Met ingehouden adem zit ik je blog te lezen, de tranen rollen over mijn wangen. Gelukkig! Is alles bijna helemaal goed! Herkenbaar dat je je hele buffer zou willen geven als het maar goed komt met je dier! Doe samen met Bono lekker rustig aan en voor jou en hem een hele dikke knuffel van me! #engelenbestaanwel

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Sorry Jolanda, ik moest dit delen, heeft zoveel indruk op me gemaakt, blijft door mijn hoofd spoken, hoe anders dit had kunnen aflopen. Zoooo opgelucht.... Ben trouwens heel blij met je knuffel. #geloofookinengelen

      Verwijderen
    2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

      Verwijderen
    3. Ik snap het helemaal (veel te goed...) en ben echt superblij voor jou en Bono (en voor je man)! ♥

      Verwijderen
  2. wow, wat een heftig honden verhaal; ook ik ben daar wel eens bang voor als mijn hond weer eens weg vliegt omdat hij ergens iets speciaals ziet.
    gelukkig bij jou nu een goede afloop , groet, Nicol.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Pff wat een schrik zeg! Wat een opluchting dat het mee valt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad, je staat erbij en bent machteloos op dat moment.

      Verwijderen
  4. Oef wat een opluchting dat er niets ernstigs gebeurt is.

    Mijn buurvrouw geeft aan haar hond regelmatig sperziebonen uit blik bij de brokken als extra vulling Haar hond is een extreme vreter en wil altijd meer dan goed voor haar is. Vult kennelijk goed en zijn weinig kcal.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo ongelooflijk blij nu.

      Deed ik voorheen ook, maar met dieet voer krijgen ze extra vitamines e.d. en die hebben ze dan extra nodig.

      Verwijderen
    2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

      Verwijderen
  5. Ohh wat een schrik, vreselijk, gelukkig is dit goed afgelopen!, dikke knuffel voor Bono!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Marjolein, die knuffel geef ik graag door.

      Verwijderen
  6. Fijn dat alles goed is met hem. En dat zal je zien he, altijd houd je hem netjes vast en precies die ene keer....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja zul je altijd zien, maar ben er wel door wakker geschud.

      Verwijderen
  7. Als ik de foto van je hond zie had het de mijne kunnen zijn. We hebben ook een bruin labje. Sulige onstuimige veelvraten zijn het maar o zo lief. Fijn dat ze er niers aan over heeft gehouden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Grappig. We hebben in bijna 35 jaar eigenlijk altijd honden gehad waaronder Sint Bernards en later labradors. Deze 2 rassen hebben echt onze voorkeur. Sullige loebussen zijn het en zooooo lief en trouw. Alle vorige honden hebben we wegens ouderdom of ziekte in moeten laten slapen, maar nog nooit vanwege een aanrijding. Enorm blij dat ik nu bij Bono een herkansing krijg om beter op te Letten. Zoals het er naar uit ziet is dit onze laatste hond (zeg nooit nooit) Hij is nu bijna 8 jaar en hoop nog zolang mogelijk van hem te genieten.

      Verwijderen
  8. Jeeminee, ik schrok heel erg. Afschuwelijk. En ja,dan krijg je wel je lesje om de hond tijdig vast te maken. Gelukkig is het allemaal meegevallen. Dikke kus voor Bono.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad, was een afschuwelijk, maar effectief lesje.

      Verwijderen
  9. Heb zelf geen hond, maar wandel wel vaak met man met hond en snap nu helemaal hoe dierbaar honden voor je zijn. Blij dat het goed is afgelopen!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Man, wat een schrik!
    Gelukkig liep het goed af! Toen ik elf was is een hond van ons op mijn schoot overleden toen die door een auto geraakt werd. Het was zo afschuwelijk!
    Gelukkig is dat jou bespaard gebleven.
    Wat goed dat jouw bruine lab nog mee rent zeg! De onze weigerde dat al toen ze 6 was hahaha.
    En dat was ook zo'n vreter, echt alles at ze, inclusief dingen die helemaal niet voor consumptie bestemd zijn!
    Geniet maar lekker van je rentochtjes met je lieve vriend.

    BeantwoordenVerwijderen